NOJUM

کیهان پر از موجودات فضایی (قسمت اول)

 

 

 

 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

 

 

به نظر می رسد که سیاره های خاکی خارج از منظومه ی شمسی ما نه چندان سرد و نه چندان گرم، بلکه دارای دمای مناسب برای میزبانی حیات باشند.این موضوع مانند لیستی از  فاکتور های ساده به نظر می رسد ، اما پیدا کردن  سیاره ای که تمام مشخصات لازم را در بر گیرد، دهه هاست که ذهن ستاره شناسان را به خود مشغول کرده است .سیاره ای که در فاصله ای مناسب  به دور ستاره ی خود می چرخد ، فاصله ای که آب سطح آن را نه به صورت بخار یا یخ بلکه به صورت مایع حفظ کند.

 

 

در حال حاضر این موضوع روز به روز واضح تر میشود که مسئله ی پیدا کردن آنچه یک سیاره را قابل سکونت می کند، به سادگی پیدا کردن آن سیاره نیست.

فاکتور های زیادی از قبیل جرم ، اتمسفر ، ترکیب سیاره و مدار چرخش آن به دور نزدیک ترین ستاره ی میزبان از جمله مواردی هستند که همگی بر قابلیت توان نگه داری آب مایع که عنصری اساسی برای حیات است ، تاثیر می گزارند.

 

ستاره شناسان با کشف سیاره های جدید و شبیه سازی های کامپیوتری به این حقیقت دست یافتند آب و حیات ممکن است در بسیاری از سیستم هایی که سیاره ها در آن موقعیت بسیار متفاوتی با زمین دارند وجود داشته باشد.این بدین معناست که در کیهان چیزی بیش از آنچه که انسان تاکنون تصور می کرده ، سیاره های قابل سکون وجود دارد .

 

سلام این بنر وبلاگ ما می باشد .

به زودی این وبلاگ گسترش پیادا می کند .


:ادامه مطلب:
نوشته شده در 27 / 9 / 1392برچسب:کیهان,موجودات فضایی,کیهان پر از موجودات فضایی (قسمت اول),
ساعت 19:8 توسط علی |

آسمان شب

آسمان شب متغیر است. بعضی از شب ها به رنگ خاکستری و ابری، برخی شب ها پوشیده با ستارگان، و برخی شب ها شاهد حرکت ابرها و جبهه های آب و هوایی مختلفی هستیم. استفاده از سرعت های شاتر طولانی مدت، راهکار و کلیدی برای گرفتن عکس هایی تخیلی و بسیار زیبا از آسمان شب است. پس صبور باشید و خواهید دید که این نوع از عکاسی به طبیعت دوم شما تبدیل خواهد شد.

 

 

1- مسیر حرکت ستارگان

با توجه به چرخش زمین حول محور خود، اینطور به نظر می رسد که نور ستارگان در دوایری در اطراف قطب آسمانی در حرکت می باشند. این حرکات پس از حدود 5 تا 10 دقیقه قابل تشخیص می باشند و به شکل خطی از نور توسط دوربین شما قابل ترسیم می باشد. برای عکاسی از چنین افکت خارق العاده ای، شما نیازمند یک سه-پایه عکاسی محکم و صبر فراوان هستید. لنز را در حالت فوکوس بینهایت قرار داده و مود دوربین را به دستی (Manual) و یا  Bulb shootingتغییر دهید. سپس با استفاده از آزادی کابل دوربین قادر خواهید بود تا به عکاسی از ستارگانی که در امتداد آسمان در حرکت می باشند بپردازید. پرتوگیری ( یا همان نوردهی) و قرار دادن لنز در معرض نور ستارگان می تواند در فاصله زمانی چندین دقیقه تا حتی چندین ساعت انجام گیرد. اگر همواره چند نکته کلیدی، از جمله زمان بندی، ترکیب عناصر و ذخیره باطری را به خاطر بسپارید، عکاسی از مسیرهای ستاره ای برای شما آسان تر خواهد بود.

 

 

 

 

سلام این بنر وبلاگ ما می باشد .

به زودی این وبلاگ گسترش پیادا می کند .


:ادامه مطلب:
نوشته شده در 26 / 9 / 1392برچسب:آسمان,شب,آسمانشب,
ساعت 19:33 توسط علی |

تولد یک ستاره

تولد یک ستاره

این جت‌های لوله‌ای شکل از گاز فوق سریع، نشانگر تولد پردرد ستاره‌ای هستند که 1400 سال نوری از زمین فاصله دارد. به لطف توانایی تصویربرداری پرکیفیت آرایه رادیوتلسکوپ جدید آلما (ALMA) در ارتفاعات صحرای شیلی، اخترشناسان توانسته‌اند تا جریان‌های جت پرانرژی این جرم را نمایان کنند. جریانی که به رنگ سبز و نارنجی در گوشه پایین راست عکس دیده می‌شود، در حال دور شدن از زمین است. در همین حال، جریان جت دیگری که به رنگ صورتی و بنفش دیده می‌شود، در حال آمدن به طرف زمین است. جریان هر کدام از این جت‌ها حدود 1 میلیون کیلومتر بر ساعت است.

بهترین تصاویر فضایی هفته

اجتماع قمری

فضانوردان آینده زمانی‌که در شب‌های مریخ به سوی آسمان نگاه کنند، به جای یک ماه، دو ماه را خواهند دید که در آسمان این سیاره خودنمایی می‌کنند.

تصویرسازی بالا، دو قمر سیاره مریخ، دیموس (قمر کوچک‌تر منتهی‌الیه چپ) و فوبوس را آن‌گونه که از سطح مریخ دیده می‌شوند؛ در مقایسه با ماه، آن‌گونه که از سطح زمین دیده می‌شود نشان می‌دهد.

 

سحابی حباب ابر عظیمی از گاز و غبار است که همانند یک حباب عظیم کیهانی در فاصله 11 هزار سال نوری از زمین، و در صورت فلکی ذات‌الکرسی قرار دارد

روز 1 آگوست / 10 مرداد، مریخ‌نورد کیوریاسیتی تصویری از حضور هم‌زمان این قمر را در آسمان مریخ ثبت کرد. در آن زمان، قمر 12 کیلومتری دیموس در ارتفاع 20500 کیلومتری؛ و قمر 22 کیلومتری فوبوس در ارتفاع نزدیک‌تر 6240 سطح مریخ قرار داشتند. در مقابل آنها، ماه به عنوان قمر زمین 3474 کیلومتر قطر دارد و متوسط فاصله آن از زمین نیز 380 هزار کیلومتر است.

بهترین تصاویر فضایی هفته

ستارگان در حال سقوط

همانند یک جفت ستاره در حال سقوط، این دو شهاب آسمانی طی بارش شهابی برساوشی که اوج فعالیت آن شامگاه 21 مرداد بود، نمای زیبایی به آسمان منطقه ژیانگ‌شی چین بخشیدند. رصدگران آسمان شب در آسیا بهترین موقعیت را برای رصد بارش شهابی برساوشی امسال داشتند؛ چرا که اوج شهاب باران پس از غروب ماه رخ می‌داد. علی‌رغم آلودگی نوری شهرها، رصدگرانی که به مناطق حومه‌ای رفته بودند، می‌توانستند بین 30 تا 40 شهاب را در ساعت شمارش کنند؛ در حالی‌که نرخ مشاهده شهاب برای رصدگران مستقر در آسمان تاریک مناطق روستایی حتی به 130 شهاب در ساعت می‌رسید.

 

بهترین تصاویر فضایی هفته

گذر سیارکی4

در این تصویر فروسرخ که توسط ماهواره WISE ناسا گرفته شده، یکی از سیارک‌های بالقوه خطرناک (PHA) به نام 1998 KN3 در حین عبور از ابر عظیم گاز و غبار نزدیک سحابی مشهور شکارچی مشاهده می‌شود. بنابر تعریف ناسا، سیارک‌های بالقوه خطرناک اجرامی هستند که حداقل 100 متر پهنا دارند و این پتانسیل را دارند که وارد محدوده‌ای به شعاع 0.05 واحد نجومی اطراف زمین شوند. تصویربرداری فروسرخ به اخترشناسان کمک می‌کند تا مشخصات فیزیکی سیارک‌ها، مانند اندازه و بازتاب‌پذیری سطح آنها را تعیین کنند. درخشش سبز-زرد این سیارک 1100 متری نشان می‌دهد که این صخره آسمانی دمایی معادل دمای اتاق دارد؛ یعنی سردتر از ستارگان ابی و گرم‌تر از غبارهای سرخ است. 

بهترین تصاویر فضایی هفته

پرده رنگی

این عکس که در یکی از مناطق روستایی استونی گرفته شده، نمایش رنگارنگ نورهای قطبی را به تصویر می‌کشد که همچون پرده‌ای کیهانی، سراسر آسمان را به تسخیر خود در آورده‌اند. شفق قطبی یا نور شمالگان، در اثر ابرهای عظیم ذرات بارداری ایجاد می‌شود که توسط خورشید به سمت زمین شلیک می‌شود. این ذرات در برخورد با میدان مغناطیسی مناطق قطبی باعث تحریک مولکول‌های نیتروژن و اکسیژن موجود در جو بالای زمین می‌شوند؛ که تخلیه انرژی اضافی این مولکول‌ها باعث پیدایش درخشندگی زیبای شفق می‌شود.

بهترین تصاویر فضایی هفته

 

حباب کیهانی

سحابی حباب ابر عظیمی از گاز و غبار است که همانند یک حباب عظیم کیهانی در فاصله 11 هزار سال نوری از زمین، و در صورت فلکی ذات‌الکرسی قرار دارد. تابش‌های پر سرعتی که توسط ستاره جوان و داغ مستقر در میان این ابر ساطع می‌شود، باعث درخشش این ساختار حبابی به پهنای 10 سال نوری می‌شود.

 

بهترین تصاویر فضایی هفته

قراول کیهانی

این کاج بریستول یکصد ساله که به سوی سقف آسمان پر ستاره شب قد کشیده است، گویی سرانجام توانسته دستان خود را به درخشش وهم‌آلود کهکشان راه شیری برساند. در این عکس با نوردهی طولانی که در رشته کوه‌های وایت کالیفرنیا گرفته شده، درخشش میلیون‌ها ستاره هسته مرکزی کهکشان راه شیری نمای زیبایی خلق کرده است؛ هسته‌ای که حدود 27هزار سال نوری از زمین فاصله دارد.

 

سلام این بنر وبلاگ ما می باشد .

به زودی این وبلاگ گسترش پیادا می کند .

نوشته شده در 26 / 9 / 1392برچسب:,
ساعت 19:30 توسط علی |

 

بارش شهابی چیست؟

 

«شهاب سنگ ها» (Meteor) ذرات و تكه هاى جداشده از اجرام آسمانى هستند كه در فضا پراكنده اند. اندازه ها شهاب ها از يك ريگ كوچك شروع مى شود و در بزرگ ترين حالت به چند صدمتر مى رسد. يك شهاب سنگ مى تواند تكه اى از يك ستاره دنباله دار، يك سيارك و حتى سيارات منظومه خورشيدى باشد. منشاء بيشتر شهاب هايى كه با جو زمين برخورد مى كنند قطعات كوچكى از سر يك ستاره دنباله دار هستند. ستاره دنباله دار جرمى است كه به دور خورشيد مدار بسيار بزرگى دارد. آنها كوه هاى بزرگى از يخ و گاز و غبار هستند كه ممكن است از خارج از منظومه خورشيدى مدارشان آغاز شود و تا نزديكى هاى خورشيد برسد. وقتى كه يك دنباله دار  در مدار خود به سمت خورشيد در حركت است تحت گرانش شديد خورشيد قرار مى گيرد و به خاطر گرماى بسيار خورشيد منابع عظيمى از يخ و گاز خود را از دست مى دهد. تكه هايى از ستاره دنباله دار كه از آن جدا شده اند به صورت رشته هايى در فضا باقى مى مانند و با اجرامى كه در مسير آنها قرار دارند برخورد مى كنند. هنگامى كه زمين در مسير يكى از اين رشته ها برخورد مى كند شهاب هاى آن رشته با جو زمين برخورد كرده و مى سوزند. در اين هنگام ما مى توانيم برخورد شهاب ها با جو زمين را به صورت اجرامى نورانى ببينيم كه به اصطلاح در حال باريدن هستند.

يك شهاب سنگ  مى تواند قطعه اى از يك سيارك  نيز باشد. تكه هاى شهاب سنگ هايى كه از سيارك ها جدا مى شوند بيشتر از جنس آهن و سنگ هستند. تاكنون سيارك هاى تقريباً بزرگى با زمين برخورد كرده اند كه از جمله آنها مى توان به حفره معروف بزرگ آريزونا اشاره كرد كه حاصل برخورد يك سيارك كوچك در حدود ۲۵ هزار سال قبل است. در سال ۱۹۰۸ نيز شهاب سنگ بزرگى پس از عبور از جو زمين به جنگل هاى سيبرى برخورد كرد و قسمت بزرگى از اين جنگل ها را سوزاند.

هر ماهى از سال دوران بارش يك بارش شهابى است. به طور مثال در ماه آذر زمان بارش شهابى جوزايى در صورت فلكى جوزا (Gemini) است و يا ماه مرداد زمان بارش شهابى برساووشى (Perseus) در صورت فلكى برساووش است. اين بدين معنا است كه در آن ماه عمده شهاب هايى كه در آسمان مى بينيم در محدوده آن صورت فلكى قابل مشاهده است. هم اكنون كه ما در ماه آبان قرار داريم زمان دوره بارش شهاب هاى اسدى است كه در محدوده صورت فلكى شير(اسد) ديده مى شود. هر بارش شهابى در يك يا چندين شب به اوج بارش خود مى رسد، يعنى بيشترين مقدار بارش اتفاق مى افتد. رصدگران زمان اوج هر بارش را به صورت روز و ساعت محاسبه مى كنند و ميزان بارش شهابى را در يك ساعت به دست مى آورند. (ZHR Zenithal Hourly Rate) ميانگين بارش شهاب در طول يك ساعت است كه با اين حروف اختصارى نشان داده مى شود. به طور مثال گفته مى شود كه اوج بارش شهابى برساووشى در شب ۲۲ مرداد و ساعت اوج بارش (بيشترين ميزان مشاهده شهاب) ساعت يك بامداد است و ZHR آن ۵۰۰ شهاب است.

بارش شهابى اسدى از جمله مهم ترين بارش هاى شهابى در طول سال است كه بازه آن در ماه آبان است و در روزهاى پايانى اين ماه بارش به اوج خود مى رسد. محدوده مشاهده بارش هاى اسدى در اطراف صورت فلكى شير(اسد) است. شهاب هاى اسدى جزء سريع ترين شهاب ها هستند و به همين دليل به شكل نور سفيدرنگى ديده مى شوند. سرعت اين شهاب ها بين ۷۰ تا ۷۵ كيلومتر در ثانيه است.

 

• تاريخچه  رصد بارش شهابى اسدى

براى نخستين بار منجمان مصرى در سال ۹۰۲ ميلادى، بارش شهابى اسدى را رصد كردند. آنها بارش شهاب ها را به سقوط باران گونه ستاره ها تشبيه كردند. در بارش هاى بعدى منجمان چينى، ژاپنى، پرتغالى، فرانسوى و منجمان مسلمان (بارش ۱۲۰۲ ميلادى) بارش اسدى را ثبت كردند.

در واپسين سال قرن هجدهم بسيارى از دريانوردان و ساكنان آمريكا بارش پربار اسدى آن سال را رصد كردند. در سال۱۸۳۳ ميزان بارش شهاب هاى اسدى در ساعت اوج خود به هزاران عدد شهاب رسيد. مردمى كه در آن زمان شاهد اين بارش بودند فكر مى كردند كه دنيا به پايان رسيده است و همه چيز در حال نابودى است. اما منجمان كه مى دانستند اين واقعه بارش شهابى است با مشاهده دقيق شهاب ها، كانون بارش را مشخص كرده و ميزان شهاب ها و زمان اوج شها ب باران را به دست آوردند.

«هاينريش اولبرس» چهار سال بعد در سال ،۱۸۳۷ با بررسى بارش هاى اسدى در دهه هاى گذشته، دوره فعاليت اين بارش را ۳۳ يا ۳۴ سال تعيين كرد. در روزهاى پايانى سال۱۸۶۵ «ارنست تمپل» دنباله دارى را از قدر ظاهرى شش در صورت فلكى خرس بزرگ (دب اكبر) كشف كرد. در ابتداى سال بعد منجمى در رصدخانه  هاروارد با نام «تاتل» نيز به طور مستقل موفق به كشف اين دنباله دار شد. بدين ترتيب اين دنباله دار به اسم هر دو منجمى كه آن را در يك محدوده زمانى كشف كرده بودند گذاشته شد. دنباله دار «تمپل- تاتل» در دوازدهم ژانويه ۱۸۶۶ به حضيض خود رسيد. در سال هاى ۱۸۹۹ و ۱۹۳۳ بر خلاف پيش بينى ها تعداد شهاب هاى بارش اسدى كم بود. علت آن اثر اختلالات گرانشى دو سياره مشترى و زحل بود كه گاهى باعث دور شدن توده ذرات دنباله دار از مدار زمين مى شود. بارش اسدى در سال ۱۹۶۶ بسيار پربار بود. در اين بارش در مدت كوتاهى آسمان پر از شهاب هايى بود كه با جو زمين برخورد مى كردند. در آمريكاى شمالى رصدگرانى بودند كه بيش از ۳۰شهاب را در يك ثانيه در گزارش هايشان به ثبت رسانده بودند.

دنباله دار «تمپل- تاتل» در آخرين گذر خود در ۹ اسفند ۱۳۷۷ به حضيض مدارش (نزديك ترين فاصله با زمين) رسيد. در اين سال اوج بارش در سپيده دم ۲۶ آبان يعنى ۲۰ ساعت زودتر از زمان پيش بينى شده، رخ داد و برنامه ريزى بسيارى از رصدگران شهاب را به هم ريخت و افراد زيادى نتوانستند اوج اين بارش را مشاهده كنند. علت اين اتفاق برخورد رشته اى از ذرات به جا مانده از گذر دنباله دار «تمپل- تاتل» در سال۱۳۳۳ ميلادى با زمين بود. اين توده داراى ذرات بزرگترى بود كه در نتيجه تعداد آذر گوى هاى آن بيش از حد معمول بود. در سال ۱۳۷۸ ميزان بارش شهاب هاى اسدى در ساعت اوج خود به ۳۷۰۰ شهاب رسيد. بسيارى از ساكنان غرب آسيا از جمله مردم ايران توانستند اين شهاب باران بى نظير را در آسمان مشاهده كنند. در سال ۱۳۷۹ تعداد ميزان بارش شهاب ها در زمان اوج بارش ۵۰۰ و در سال هاى ۱۳۸۰ و۱۳۸۱ بارش اسدى به حدود ۳۰۰۰رسيد. بر طبق پيش بينى ها دوره رگبارهاى شهاب هاى اسدى به پايان رسيده است.

منبع: noojum.com

سلام این بنر وبلاگ ما می باشد .

به زودی این وبلاگ گسترش پیادا می کند .

نوشته شده در 26 / 9 / 1392برچسب:بارش,شهاب, بارش شهابی,
ساعت 19:20 توسط علی |

 
کهکشان راه شیری ، کهکشانی مارپیچی است که شامل حدود ۵۰۰ میلیارد ستاره است. این کهکشان حدود ۱۰ میلیارد سال پیش ، از یک ابر عظیم گاز و غبار تشکیل یافت . در قسمت مرکزی کهکشان راه شیری هسته‌ای کروی قرار دارد که ممکن است شامل یک حفره سیاه نیز باشد. هسته توسط گروهی از دنباله‌های مارپیچی در برگرفته شده است.

 
منظومه شمسی:
 
شکل گیری منظومه شمسی حدود 5 میلیارد سال پیش ، از ابری متشکل از گاز و غبار بین ستاره‌ای ، آغاز شد. جاذبه باعث انقباض ابر شده و کره متراکمی از گاز در مرکز ابر بوجود آورد. جاذبه همچنین باعث دوران هر چه سریعتر ابر شد. هنگام دوران، مواد موجود در ابر، پهن شده و حلقه ای به وجود آمد که نواحی متراکم مرکزی را در بر می گرفت. سرانجام در این ناحیه متراکم ، گرمای لازم برای وقوع واکنشهای هسته‌ای فراهم گشت و بدین ترتیب ، ستاره خورشید بوجود آمد. اعضای کوچکتر منظومه شمسی از مواد موجود در این حلقه بوجود آمدند. :

 

 

اجرام موجود در منظومه شمسی:

 

سلام این بنر وبلاگ ما می باشد .

به زودی این وبلاگ گسترش پیادا می کند .


:ادامه مطلب:
نوشته شده در 1 / 9 / 1392برچسب:,
ساعت 13:49 توسط علی |

مقدمه اي بر آفرينش

 

براي درك كامل مطلب براي شروع چند جمله آيا ميدانيد را مطرح ميسازيم . سپس مطلبي مختصر درباره چگونگي آفرينش و تولد زمين و انسان گفته و سپس شمال و جنوب را توضيح داده و ميگوييم خط استوا چيست ؟ ميدان مغناطيس زمين چيست و يا شمال و جنوب مغناطيس زمين چگونه مشخص ميشود . با ما همراه باشيد تا از مطالب لذت برده و بيشتر به محيط اطراف خودمان دقت كنيم . 

             +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

آيا ميدانيد ميدانيد كره زمين كاملاً گرد نيست ؟

آيا ميدانيد كره زمين دقيقا همانند يك آهن رباي بسيار بزرگ عمل ميكند ؟

آيا ميدانيد در درون زمين مواد مذاب بسيار داغ با دماي حدود 4000 درجه سانتي گراد در حركت است ؟

آيا ميدانيد قطر كره زمين (يعني از قطب شمال تا جنوب حدود 12000 كيلومتر است ؟

آيا ميدانيد كشور ما ايران در نيمكره شمالي كره زمين قرار دارد ؟

آيا ميدانستيد آسمان نيز داراي قطب شمال و جنوب است ؟

آيا ميدانستيد كه سطح بيروني كره زمين كه پوسته كره زمين نام دارد به هم متصل نميباشد و چندين تكه مي باشد ؟

آيا ميدانستيد كه دماي كره زمين در حال افزايش بوده و اين امر سبب آب شدن يخها و بالا آمدن سطح آب درياها و اقيانوسها ميشود ؟

آيا ميدانستيد كه قطب شما كاملا از يخ نبوده ولي قطب جنوب از يخ پوشيده شده و آيا ميدانستيد دما ي هواي زمستان در قطب شمال حدود 34- درجه سانتيگراد و دماي قطب جنوب حدود 49- درجه سانتي گراد بوده و يا دربرخي مناطق به حدود 89- درجه سانتيگراد ( فكر كنم تا مغز استخوان انسان يخ ميزند ؟ ) ميرسد ؟

 

افسانه حيات

بيگ بنگ ( بوووووووووم  )

 

            نقطه شروع

 

-  و آفرينش شروع شد.

سلام این بنر وبلاگ ما می باشد .

به زودی این وبلاگ گسترش پیادا می کند .


:ادامه مطلب:

                                                                 تاريخچه فشرده علم نجوم

تاريخ فشرده نجوم را مي توان به سه دوره متفاوت تقسيم کرد:

1- دوره زمين مرکزي (از دوران باستان تا قرن شانزدهم)

2- دوره کهکشاني (از قرن هفدهم تا قرن نوزدهم)

3- دوره کيهاني(از قرن نوزدهم تا اکنون)

دوره زمين مرکزي:

منجمان و ستاره شناسان باستان معتقد بودند که زمين بايد در مرکز جهان باشد و فرض مي کردند که خورشيد، ماه و ستارگان به دور زمين مي گردند. علاقه آنان که چندان جنبه علمي هم نداشت به طور عمده معطوف به مسائلي مانند رابطه واقعي يا فرضي رويدادهاي آسماني با حوادث زميني، جستجوي آسمان به خاطر يافتن نشانه هايي از وقايع سعد و نحس و ... بود.

با اين وجود، کشف هاي برجسته اي در اين دوران صورت پذيرفت. گاهشماري با دقت بسيار زيادي رشد کرد، دايره البروج(مسير ظاهري خورشيد از ميان ستارگان) به دقت تمام تعريف شد، دوره کامل خسوف و کسوف تعيين گرديد و حتي در قرن دوم پيش از ميلاد به حرکت محور زمين پي برده شد.

دوره کهکشاني:

مي توان گفت که نجوم جديد با اين دوره آغاز مي گردد. کوپرنيک نشان داد که زمين نه تنها مرکز جهان نيست، بلکه فقط يکي از سياراتي است که به دور خورشيد مي گردد. در اين دوران معلوم شد که زمين سياره اي کاملا معمولي است که مانند ساير سيارات حرکتي عادي دارد.

در حقيقت آشکار شد که خورشيد، يکي از بيليون ها ستاره مشابه حول و حوش ماست که برخي بزرگتر و بعضي کوچکتر از آن هستند.

در اين دوره روش مطالعه پيوسته علمي تر شد و انگيزه اصلي آن ميل به شناخت و فهم قوانين بنيادي حاکم بر حرکت اجرام آسماني و توضيح چيزهايي که چشم مي ديد بود.

پيشرفتي که از قرن 16 تا قرن 19 ميلادي صورت گرفت، نتيجه تلفيق کارآمدي از: رصدهاي پردامنه، وسايل پيشرفته و کار نبوغ آميز علمي بود

 

رصدها:

اطلاعات وسيعي که اهميت بنيادي داشتند، با کار سخت رصدگران دقيق، که نام بزرگ تيکو براهه در صدر آن هاست جمع آوري گرديد.

وسايل:

معرفي تلسکوپ به نجوم توسط گاليله مرحله مهمي در تکامل علم نجوم بود. همانطور که اختراع بعدي، طيف نما نيز چنين بود. اين دو وسيله مکمل يکديگر هستند: تلسکوپ رويت ستارگان و اجرام سماوي را با وضوح بيشتري ممکن مي سازد و طيف نما نور ستارگان را تجزيه مي کند و اطلاعات فراواني درباره ساختار آنان به ما مي دهد.

نبوغ فردي:

نجوم نير مانند ساير علوم براي پيشرفت خود نيازمند مغزهاي بزرگي است که بتوانند بينش، تخيل، شهود و نيز دانش را بر اطلاعات رصدي تطبيق دهند. کپلر با کشف قوانين حرکات سياره اي و نيوتن با کشف قانون گرانش عمومي در زمره اين انديشمندان بودند.

دوره کيهاني:

در اين دوره مشخص شد کهکشان ستارگاني که خورشيد ما بدان تعلق دارد فقط يکي از کهکشان هاي بسياري است که در عالم وجود دارد. بخش زيادي از تحقيقات نجومي نيم قرن اخير به اين کوشش اختصاص داشته است که توسط شناخت اين کهکشان ها تصويري کامل از جهان به دست آوريم. تلسکوپ هاي نوري بزرگتر و نيز تلسکوپ هاي راديويي عظيم براي کمک به اين تحقيقات ساخته شده اند.

دانشمند و نابغه بزرگي که در ذهن عامه مردم بيش از همه با اين دوره ارتباط داده مي شود آلبرت انيشتين است. کيهان شناسي و اخترفيزيک کاملا به نظريه نسبيت او متکي هستند.

در اين دوره نجومي است که ما زندگي مي کنيم و تا پايان آن راه درازي در پيش داريم.

 

منبع: کتاب نجوم به زبان ساده

سلام این بنر وبلاگ ما می باشد .

به زودی این وبلاگ گسترش پیادا می کند .

نوشته شده در 30 / 8 / 1392برچسب:,
ساعت 21:33 توسط علی |



قالب جدید وبلاگ پیچك دات نت